مدتی پیش آقایی همراه خانواده برای خواستگاری آمده بودند و من و ایشان نزدیک ۲ ساعت با هم صحبت کردیم. و در این زمان هیچ موردی از تضاد و عدم تفاهم وجود نداشت. ایشان فردی مومن و مقید بودند و اعتقاد به ساده زیستی و ... که در تمام موارد با هم موافق بودیم. من هم دختری هستم که مقید بودن فرد از ملاک های اصلی در ذهنم هست و تا حال از مواردی که برایم پیش آمده بود چون از نظر اعتقادی با من تناسب نداشتند، صرف نظر می کردم. ولی ایشان کاملا با ملاک های من جور بودند. ولی نمی دانم چرا فردای روز خواستگاری منصرف شدند، بدون اینکه دلیلی داشته باشند. این مسئله از نظر روحی خیلی روی من اثر کرده و خیلی مشتاقم دلیلش را بفهمم. و نمی توانم به خانواده ام بگویم باید با این آقا حرف بزنم. بنظر شما چیکار کنم ؟ آنقدر هم سنم پائین نیست که بشود گفت بچه است و احساساتی شده چند روز بعد فراموش می کند. من به ایشان بعد از اینکه با هم صحبت کردیم علاقه پیدا کردم؟ تحصیلات من فوق لیسانس هست و تحصیلات ایشان لیسانس، با خودم گفتم شاید به خاطر این مسئله است که من حتی این فرصت رو ندارم که به ایشان بگویم من می توانم از تحصیلاتم صرف نظر کنم. الانم در فصل امتحانات خیلی ذهنم مشغول شده و صبح با یک چرا از خواب بیدار میشوم و شب با همان چرا به خواب میروم. چرایی که جوابی ندارد! لطفا راهنماییم کنید.